schapendoes

Na de dood van onze golden retriever was het een tijd stil in huis. Mijn man had zijn werk en helaas door dat mijn gezondheid van jongs af aan wat te wensen overliet ben ik niet meer werkzaam in  het bedrijfsleven. In en om huis is genoeg te doen maar wel stil zonder zo'n viervoetervriendje.
Na een aantal maanden gingen we op zoek naar een pup, we wilden vanwege onze boot een hond die niet zo graag te water wilde gaan. Geen gespring in de sluis of zo achter een paar eenden aan. Onze keuze viel op een Hollandse schapendoes. De fokker was ook slager en zo zuchte mijn man op de terugweg dat hij nog nooit zo'n duur stukje vlees had gekocht. We begonnen met goede voornemens. Hond in de bench 's nachts enzovoort enzovoort. Het kleine hoopje van nog net geen 7 weken was een volhouder en na een week lag hij op een kussen met een kruik en een wekker naast ons bed en sliepen we allemaal weer.Het is vooral mijn schuld dat ik in de streken van het vertederende uiterlijk van onze kleine schurk ben getrapt.
Het is een heerlijk wandelmaatje, een veelvraat en een lekkerbek maar ook heeft hij een schaduwkant.Onder dat schattige schaapachtige uiterlijk zit soms een wolfje verborgen dat zijn tanden laat zien. We hebben hem in overleg met de dierenarts   laten castreren. Tijdens zijn eerste levensweken is hij veel uit het nest gelicht om bij te voeden. Hierdoor is hij angstig. Graaiende handen en onverwachte bewegingen kan hij niet goed aan.
Wij kennen hem nu zo goed dat we aan zijn ogen zien wanneer hij het benauwd krijgt. Maar het blijft oppassen met vreemden in huis en kinderen.Hebben mensen eenmaal zijn hart gewonnen  dan is het okay.

Het is een fantastische reisgenoot zowel op de boot als in de auto. Op straat een beetje verkeers dom. Het is een slimme hond met een disneygehalte aan ondeugende en lieve trucjes. Zo ruilt hij zijn bot rustig tegen je portemonee, jat koekjes zonder dat je het ziet .